ارزیابی صلاحیت بالینی فرآیندی پیچیده و ترکیبی از مراحل مختلف است که در آن توانمندی های دانشجو در زمینه کاربرد ماهرانه روش و استفاده از مهارتهای بالینی برای حل مشکلات بیماران اندازه گیری می شود. هدف از این سنجش، ارزیابی پاسخ گویی دانشجویان به نیاز جامعه جهت ارائه خدمت به مردم در آینده است. در کشور ما نیز بر اساس دستور شورای آموزش پزشکی عمومی وزارت بهداشت لازم است علاوه بر امتحانات و ارزیابی های پایان بخشهای بالینی، در پایان مرحله کارورزی آزمون مهارت های بالینی انجام شود.

این آزمون در قالب آزمون OSCE است و در آن محیط شبیه سازی شده به جای آزمون بر بالین بیمار واقعی، طیف گستردهای از مهارت ها مورد ارزشیابی قرار می گیرد و موضوع آزمون و سؤالات برای همه دانشجویان یکسان است. در این آزمونها بر مهارت های ارتباطی، تصمیم گیری بالینی مبتنی بر اخذ شرح حال و معاینه فیزیکی و انجام مهارت های عملی، تشخیصی و درمانی تأکید شده و در حیطه های مختلفی همچون بیماری های داخلی، جراحی، کودکان، زنان، روانپزشکی و پزشکی اجتماعی مهارتهای دانشجویان ارزیابی می گردد. از مزایای این آزمون ها میتوان به مواردی همچون توسعه عملکرد و تقویت نقش های دانشجو، ارزیابی تکنیکی و بالینی که بیش ترین روایی، پایایی و عملی بودن را دارا است، اشاره نمود.